Anoreksja jako choroba psychiczna
Powszechnie uważa się, że wśród chorych na anoreksję dominują dziewczęta i kobiety, które przestają przyjmować pożywienie ze względu na chęć upodobnienia się do szczupłych modelek. Pogląd ten jest tylko częściowo zgodny z prawdą, gdyż tak naprawdę zaburzenia odżywiania mają swoje źródło w psychice chorego oraz bardzo często w relacjach rodzinnych. Brak zadowolenia ze swojego wyglądu wiąże się z niską samooceną i brakiem wiary w siebie, a także lękiem przed niepowodzeniami. Bardzo często powodem głodzenia się nastolatek jest lęk przed dojrzewaniem. Niektórzy specjaliści wskazują, że przyczyną anoreksji u młodych osób mogą być problemy rodzinne, szczególnie w przypadku poważnej choroby członka rodziny lub jego śmierci. Głodzenie się w tym przypadku ma na celu podświadome dążenie anorektyka do śmierci, która uwolniłaby go od tęsknoty za utraconą osobą. Jako choroba psychiczna, anoreksja wymaga psychoterapii, która w zależności od przypadku prowadzona jest na spotkaniach indywidualnych z psychoterapeutą lub w zakładach psychiatrycznych. Najczęściej stosuje się terapię poznawczo-behawioralną, której celem jest nauczenie chorego prawidłowych zachowań żywieniowych, rozumienia swoich emocji oraz akceptacji własnego ciała.
Nieprawidłowe działanie mózgu u anorektyków
Specjaliści od dawna podejrzewali, że za jadłowstręt psychiczny może być odpowiedzialny mózg. Potwierdzeniem tego przypuszczenia okazały się np. badania mózgu rezonansem magnetycznym, które przeprowadzono w Centrum Medycznym Uniwersytetu Columbia w USA. Badaniu poddane zostały kobiety zdrowe i te z anoreksją, u których chciano sprawdzić aktywność mózgu podczas podejmowania decyzji o jedzeniu. Okazało się, że podczas wyboru pokarmów osoby zdrowe wykorzystywały inne regiony mózgu niż anorektyczki. Istnieją już także dowody na to, że przyczyną anoreksji mogą być zaburzenia pracy przysadki mózgowej podczas dojrzewania.
Z kolei badacze z Uniwersytetu w Cambridge wykazali, że osoby z anoreksją i osoby cierpiące na autyzm mają zaskakująco wiele cech wspólnych np. skoncentrowanie na sobie czy przywiązywanie wagi do szczegółów. Na dodatek w obu przypadkach występują podobne zmiany obszarów mózgu, odpowiadające za społeczną percepcję. Wszystkie te badania powoli przybliżają naukowców do poznania biochemicznych przyczyn anoreksji, a także do opracowania leku korygującego nieprawidłową pracę mózgu u osób cierpiących na te chorobę. Na razie jako wsparcie psychoterapii stosuje się leki antydepresyjne, które jednak nie likwidują głównego źródła problemu.
Leczenie anoreksji przy pomocy psychoterapii trwa bardzo długo, nieraz kilka lat i niestety nie zawsze kończy się sukcesem. Biorąc pod uwagę systematyczny wzrost liczby młodych osób z zaburzeniami łaknienia, należy mieć nadzieję, że naukowcom wreszcie uda się znaleźć farmakologiczny sposób ich leczenia.
