Zespół Aspergera – objawy
Istnieją cztery główne grupy objawów, które charakteryzują zespół Aspergera. Objawy dzielimy na: społeczne, komunikacyjne, natręctwa, zachowania zrytualizowane oraz schematyczność (granicząca z obsesyjnym sposobem wykonywania czynności bez gotowości na jakiekolwiek odstępstwa czy zmiany). Problemy społeczne wynikają z niezrozumienia zachowań ludzkich. Chore dzieci reagują nerwowo i niewłaściwie interpretują zachowania innych. Nie rozumieją, dlaczego rówieśnicy się śmieją z żartów, nie widzą również, że są wyśmiewane. Często reakcje są agresywne, a brak zrozumienia prowadzi do trudności w budowaniu trwałych relacji.
Objawy komunikacyjne ukazują reakcje chorego na brak odpowiedniego pojmowania rozmów. Dziecko często wpada w złość, ponieważ nie rozumie metafor czy żartów. Reaguje nerwowo - często agresją, nawet rękoczynami. Brak właściwej interpretacji jest dwustronny. Dla otoczenia to nie jest normalne, że chory komunikuje się bez emocji, bez intonacji charakterystycznej dla zdrowego człowieka. Często słuchając wypowiedzi chorego na zespół Aspergera ma się wrażenie, że są monotonne, dziwnie akcentowane i brzmią, jakby były wyzute z jakichkolwiek emocji. Zdarza się również, że w kwestiach zainteresowań dziecko potrafi wypowiadać się z przesadzonym entuzjazmem oraz nadmierną gestykulacją.
Natręctwa to objaw, który można zaobserwować między innymi przez sposób, w który chorzy wypowiadają się na tematy ich interesujące. Jest to wynik obsesyjnych wręcz zainteresowań, które przysłaniają inne dziedziny życia. Co ciekawe, często środki lokomocji są źródłem fascynacji chorych.
Zachowania zrytualizowane oraz schematyczność to grupa objawów, które ukazują, że chory nie ma gotowości na odstępstwa od wyuczonych i zapamiętanych schematów wykonywania czynności. Oznaczają również, że dziecko nie potrafi zrozumieć, że zmiana kolejności działań nie wpłynie na efekt końcowy. Dotyczy to również informacji. Co istotne, nie można nigdy założyć, że chory, który potrafi powtórzyć uszeregowane informacje, rozumie je i pojmuje następujące po sobie wnioski.
Zespół Aspergera u dzieci
Wszystkie omówione dotąd objawy dotyczą charakterystyki choroby właśnie u małoletnich. Jej przebieg może się nasilać, jeśli otoczenie nie wykaże się zrozumieniem lub choroba nie zostanie rozpoznana. Jednak przy odpowiednim wsparciu rodziców dziecko z zespołem Aspergera nie wymaga zmiany szkoły na specjalną, a wraz z dorastaniem wiele objawów jest w stanie pokonać. Bardzo ważne jest wspieranie dziecka, by czuło się kochane. Rodzic zatem musi w dwójnasób okazywać miłość, być cierpliwym i pokazywać swoim zachowaniem, że jest dumny z dziecka. Ważne, aby budować w nim poczucie bezpieczeństwa i stabilizację emocjonalną.
Dorośli z zespołem Aspergera
Ekscentryczni, dziwni, inni - to określenia, którymi często nazywa się dorosłych z zespołem Aspergera. Są to ludzie, którzy byli zdolni zdobyć wykształcenie i tytuły naukowe, najczęściej w dziedzinach ich interesujących w wieku dziecięcym, które w naturalny sposób rozwijali. Jednak często są niestabilni emocjonalnie, cierpią na depresję, często odczuwają niepokój, charakteryzuje ich zmienność nastrojów. Wydają się być bardzo formalni, wręcz sztywni i oschli w stosunkach międzyludzkich. Są bardzo trudnymi partnerami. Najistotniejsze jest jednak to, że dzięki wsparciu rodziny i swojej ciężkiej pracy bardzo często stają się ludźmi sukcesu i "normalnymi" dorosłymi.
