Czym jest anorgazmia?
Anorgazmia to niezwykle problematyczna przypadłość, która znaczniej częściej jest odnotowywana u kobiet aniżeli mężczyzn. Choroba ta polega na ograniczeniu lub całkowitym braku zdolności do odczuwania orgazmu, co w większości przypadków wiąże się zarówno z ogólnym zmniejszeniem satysfakcji, jak i komfortu życia seksualnego. Badania jednoznacznie potwierdzają powagę problemu. Około 20% kobiet zarzeka się, iż kilka miesięcy w roku pojawiały się epizody wskazujące na brak zaspokojenia naturalnego popędu. Co więcej, anorgazmia jest również problemem o charakterze środowiskowym. Coraz częściej doszukuje się korelacji pomiędzy naturalnym rozwojem i przyśpieszonym trybem życia a znaczącym spadkiem ogólnego zadowolenia z seksu wśród ludzi.
Anorgazmia i jej przyczyny
Doszukując się przyczyn powstawania anorgazmii, należy wziąć pod uwagę dwie podstawowe sfery, które mogą przyczyniać się do jej rozwoju. Pierwsza grupa to czynniki somatyczne, które często określa się mianem wtórnych czy też funkcjonalno-strukturalnych. Do najczęściej wymienianych zalicza się wady wrodzone lub nabyte narządu rodnego, zaburzenia o charakterze neurologicznym lub hormonalnym, stany zapalne, upośledzenie napięcia mięśniowego o charakterze atonii lub hipotonii w obrębie mięśni Kegla bądź następstwa nieprawidłowego porodu lub ciąży. Z drugiej strony anorgazmia jest problemem dotyczącym sfery psychicznej, co stanowi większy odsetek odnotowywanych zaburzeń życia seksualnego tego typu.
Istnieje wiele determinantów składających się na upośledzenie seksualnej części zdrowia psychicznego. Najczęściej wskazywaną przyczyną wśród diagnozowanych przypadków anorgazmii są traumatyczne przeżycia na tle seksualnym, które mogły mieć miejsce zarówno w dzieciństwie, jak i w dorosłym życiu.
Innym, ale równie częstym powodem ograniczonego orgazmu i satysfakcji z seksu jest stres. Nadmierna ilość bodźców, która atakuje nas każdego dnia, często łączy się z niewłaściwą dietą, ograniczonym snem czy przemęczeniem życiem prywatnym lub zawodowym. W asyście zbyt dużej dawki negatywnych emocji kobiety często wskazują na swego rodzaju „wypalenie” i znaczne obniżenie libido.
Mniej popularnym, ale stale obecnym problemem jest zahamowanie seksualne. To stan polegający na ograniczeniu świadomości i potrzeb samej kobiety, który stanowi efekt nieprawidłowego przygotowania do dorosłego życia. Zahamowanie często obserwowane jest u młodych kobiet pochodzących z domów, gdzie współżycie jest postrzegane jako grzech lub stanowi temat tabu. Spore grono osób borykających się z problemem zahamowania seksualnego przejawia też lęk przed samą ciążą i wynikającej z niej odpowiedzialności w macierzyństwie. Duże znaczenie ma również sama relacja, w której znajduje się kobieta. Na pierwszy plan oczywiście wysuwają się typowe problemy z partnerem polegające na kłótniach, dominacji jednej ze stron, braku respektowania potrzeb drugiej połówki czy zrozumienia w tej kwestii. Niemniej jednak „udane pary” również mogą napotkać problemy tej natury. Niejednokrotnie ograniczona komunikacja pomiędzy kobietą i mężczyzną, która zwykle polega na braku szczerej rozmowy o seksie i wzajemnych oczekiwaniach, może spowodować, że pomimo usilnych starań zamierzony efekt nie zostanie osiągnięty.
Leczenie
Sposób leczenia anorgazmii jest uzależniony od przyczyn jej rozwoju, dlatego też wyróżnia się dwie drogi terapii ukierunkowane odpowiednio na podłoże psychiczne i somatyczne choroby. Niejednokrotnie lekarze wykorzystują obie techniki naraz ze względu na ich wzajemne uzupełnianie się podczas leczenia.
W przypadku somatycznej postaci anorgazmii leczenie zazwyczaj obiera strategie typowe dla problemów natury ginekologicznej lub hormonalnej. Oprócz naturalnych afrodyzjaków i diety ukierunkowanej na poprawę funkcjonowania libido, dużą rolę odgrywa fizjoterapia znana ze szkoły rodzenia. Kobiety powinny stanowczo skupić się na treningach mięśni Kegla polegających na nabyciu umiejętności świadomego napinania oraz rozluźniania grup mięśniowych krocza. Co więcej, warto też pomyśleć o wprowadzeniu ćwiczeń poprawiających sensomotorykę intymnej strefy ciała.
Zupełnie inaczej wygląda praca nad zniwelowaniem psychologicznego braku orgazmu. W tym przypadku największe znaczenie ma odbudowa i przywrócenie właściwego toru obecnej relacji. Para zazwyczaj na kolejnych sesjach terapeutycznych powinna omówić dotychczasowe wady swojego związku, wyszczególnić swoje oczekiwania wobec partnera, a także zaproponować ewentualny sposób rozwiązania tego konfliktu. Niemniej jednak nie można mówić tutaj o konkretnym modelu leczenia. W przypadku psychologicznej anorgazmii najczęściej program jest dostosowywany stricte do pacjenta i przeżyć, jakie doprowadziły do aktualnego stanu.
