Czym jest indywidualność?
Indywidualność nie oznacza braku korzystania z pomocy innych. Jest to raczej twórcze poszukiwanie właściwej, samodzielnej drogi, często wspierając się tym, co odkryli już mistrzowie. Artyści, styliści – to oni najczęściej zaskakują nas indywidualnym ubiorem. I chociaż jedni ubierają się tak wystrzałowo, że "opada szczena", a inni tak obciachowo, że też opada szczena, tylko że ze śmiechu, grunt to ich odwaga. I odwaga to pierwszorzędna cecha powiązana z indywidualnością. "Nie boję się robić czegoś innego" – to coś bardzo wartościowego. Zwłaszcza jeżeli inni kradną i działają na szkodę ludzi, a ty masz odwagę się przeciwstawić, bo masz w sobie choć nutkę indywidualizmu.
Jednak we współczesnym świecie do większości zawodów poszukuje się ludzi komunikatywnych i umiejących pracować grupie. Indywidualizmu już się tak bardzo nie wymaga. Ważne, żeby dogadać się z koleżanką i umiejętnie podzielić pracą, opierać na sobie nawzajem. Również indywidualizmu nie rozwija się w szkołach, gdzie obowiązują gotowe tematy wypracowań, według konkretnych schematów, które oceniane są zgodnie z góry wyznaczonym kluczem. Każde myślenie odstające od tego klucza, czyli "przeciętnego myślenia", oceniane jest gorzej. Kiedy w wieku szkolnym młodzież zaczyna analizować świat i zachodzące w nim zjawiska, jest to szczególnie dobry wiek do rozwoju indywidualności.
Czy warto być indywidualistą?
Czy więc indywidualność jest jeszcze potrzebna we współczesnym świecie? Tak, na wszystkie kierownicze stanowiska, a zwłaszcza do rozwoju własnego biznesu. Jeżeli chce się osiągnąć prawdziwy sukces, wybić wśród rówieśników – indywidualizm jest niezbędny. Jeżeli chcemy być tradycyjnymi korposzczurami, już nie mówiąc o zarobkach, ale wykonującymi każdego dnia to samo, indywidualność nie jest potrzebna.
Natomiast nie można być dobrym artystą, nie posiadając za grosz indywidualności. Piosenkarze kopiujący innych w stylu i piosenkach nie zasługują na miano artysty, a rzemieślnika. Owszem, aby kopiować też trzeba mieć umiejętności, żeby zaśpiewać cover piosenki – również, ale spokojnie można to zrobić bez indywidualnego podejścia. Natomiast aby stworzyć coś swojego – swój styl, swoją muzykę, swój własny tekst, niebędący naśladownictwem innego, trzeba być dumnie brzmiącym indywidualistą.
Wiele zależy od osobowości, drugie tyle od wychowania. Jedni ludzie nie potrafią się wybić, bo czuliby się po prostu głupio i dziwnie. Drudzy ludzie nie potrafią żyć tak jak inni, bo denerwuje ich przeciętność. Jeżeli nie masz w sobie indywidualizmu, to nie znaczy, że jesteś gorszym człowiekiem. Gdyby każdy człowiek na świecie podążał za swoim szalonym indywidualizmem, świat by chyba zwariował! Ale jeżeli już dostałeś ten dar – masz skłonność działać inaczej, podążaj za tym, a może dasz światu coś, czego nie dał jeszcze nikt inny! Gdyby nie indywidualność niektórych ludzi, zanudzilibyśmy się na śmierć.
